Pinksterretraite

Pinksterretraite Brecht

Maandag 30 mei 2022
We zijn gastvrij ontvangen door de zusters van Nazareth. Zuster Theresia was er om ons op te vangen. Daarna hebben we in de filmzaal een mooie powerpoint gezien over het klooster en over hoe de zusters hun kloosterleven beleven.

We hebben de woorden van zuster Theresia meegenomen naar de eerste inleiding van Marijke. Het thema was hoe de H. Geest werkt in het synodaal proces dat onder impuls van onze paus gestart is in de kerk. Belangrijk is de ontmoeting, luisteren naar wat de H. Geest ons zegt, onderscheiden van waar het komt.

Dinsdag 31 mei
De inleiding zette ons verder aan het denken over de H. Geest. Na de middag maakten we onder leiding van Lut een wandeling in de mooie, groene omgeving van het klooster.

Woensdag 1 juni
Mieke heeft ons ’s morgens verrast met een mooi gedicht:

Geest van ’t water,
klater, schater.
Lacht vol pracht
en vol plezier.
Mag ik je minnen,
opnieuw beginnen
op dit moment
nu en hier.

Gods geliefde
mag ik wezen
gedragen
door de H. Geest.
Nooit nog zal ik
verloren wezen
‘k dans als een blad
op Gods rivier.

De inleiding van woensdag ging onder andere over de nederigheid met een tekst van paus Franciscus (van 2016): Een groot hart en een nederige ingesteldheid zijn de trekken van een christen.

Noëlla G.

Pinksterretraite – een getuigenis

Ik mocht vorige week mee op retraite in Brecht samen met ‘Samen in Vreugde, christenen in weer en wind’. Nu ik weer thuis ben in Turnhout laat ik deze dagen opnieuw voor ogen komen en ik voel de nood om er iets van aan de gemeenschap terug te geven.

Berty heeft veel foto’s gemaakt en dat is altijd fijn om zo te kunnen terugkijken, maar echt weergeven wat we daar beleefd hebben is moeilijker. Ik wil mezelf een lid van ‘Samen in Vreugde’ noemen van op afstand. Zo kwam ik met een tiental mensen samen die ik niet kende maar toch voelde ik me niet vreemd. Van in het begin voelde ik een warmte die deugd deed. Zin om iedereen beter te leren kennen. Dat gebeurde ook in de loop van de eerste en tweede dag, toen bleek dat mijn start van deze dagen me zwaar viel. De betrokkenheid op mijn pijn door Noëlla, en de openheid van de groep naar mij was heel helend, genezend. We hebben hard gewerkt allemaal om de vreugde te beleven en dat doet iets met een mens, met mij.
Het heeft me sterk verbaasd dat men die vreugde zo intens kan beleven en wil delen met elkaar en met mij! Voor mij is het niet zo gewoon om zo eerlijk, open en vrij over het beleven van Gods aanwezigheid te getuigen. Het is een aanzet geweest om zelf te duiken in Zijn Liefde en die in mijn hart verder toe te laten.

HARTelijk dank aan alle deelnemers voor deze kans die jullie me gaven.

Bij de bidgroepjes geven ze ons hou-vast-puntjes. Bij de retraite was er blijkbaar een hou-vast-psalm… Psalm 16 kreeg er een bijzondere betekenis. We zouden er nog van horen.

Berty stuurde nog een hele reeks foto’s, een mooie herinnering.

Verslagje van de pinksterretraite 2017

Van 29 mei tot 1 juni 2017 ging een groep op Pinksterbezinningsdagen. Lut heeft van deze dagen een verslagje gemaakt. Je kan het hieronder lezen. Dank je wel Lut!

Het was een goede en vreugdevolle retraite met als thema: Het verlangen in een mysterie opgenomen te worden. Marijke haalde haar inspiratie uit het boek van Jean Vanier: “Het mysterie van Jezus in het Johannesevangelie”. Een aanrader om te lezen. We begonnen met het alert zijn op: wat gebeurde er in de Goede Geest? Zo ontstond stilaan de leidraad van de retraite. De rode draad werd steeds meer zichtbaar. We kregen onderricht over de werking van de Goede Geest en de kwade geesten die ons willen storen. Helemaal de Ignatiaanse spiritualiteit. We hebben de verbondenheid in de Geest mogen ervaren, door onze verbondenheid met elkaar, met Greet die voor 1 dag gekomen was, met Zr. Johan, die vanuit haar thuis meedeed, en met het gebedsgroepje dat dinsdag samen kwam en bad rond het evangelie dat ook wij die dag hoorden.
Op onze Pinksterretraite hebben we eveneens een “houvastpuntje” gekozen voor de vreugdekrant: “Het einddoel van de schepping en dus ook van ons, is het bruiloftsfeest van het Lam Gods, waarop we allen zijn uitgenodigd.” De gedachte die Lieve het meest aansprak was: ‘Zijn leven is de Heilige plaats van Gods inwoning. Daar ontstaat leven, liefde, vergiffenis en genezing van alle harten. Zijn leven wordt die levensstroom uit het tempelvisioen van Ezechiël (Ez.47,9-11). God wordt in de mens geworden Jezus een tochtgenoot, deelgenoot in onze pelgrimstocht. Hij heeft Zijn tent onder ons opgeslagen.’
Wij zijn de Vader, de Zoon en de H. Geest dankbaar omdat zij het waardig vinden om in ons verblijf te willen houden.
En er is gebed nodig om in die Goede Geest van God te verblijven. Laten we dus bidden voor elkaar.